سلام نمی دونم تا حالا تو غربت گیر کردین یا نه ,راستش من چشیدم حالا اگر تو این غربت هم زبانی را هم نداشته باشی که بدتر بدتر از همه این که سلامت نباشی و باز هم وخیم تر اینکه پدر و مادر هم در کنارت نباشند و باز هم ناراحت کننده تر اگر دختر باشی!
دختری به نام موناست در میامی روی تخت آی سی یو واقعا شرایط اش ناراحت کننده است
وقتی این مطلب را در وبلاگ اش خوانده ام ناراحت شدم بسیار زیاد اصلا صحت این موضوع را تایید یا تکذیب نمی کنم ولی به عنوان یک ایرانی دلم گرفت و خواستم کاری کرده باشم همین!(خوب بررسی کنید اگر واقعی نبود گول نخورین بعد بگین من گفتما)
اسم من مونا است، من این نامه را از روی تخت آی.سی.یو در بیمارستان جکسون میامی فلوریدا برای شما می نویسم. من دانشجوی دکترای برق در دانشگاه بین المللی فلوریدا هستم. بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه صنعتی شریف تهران در تابستان ٢٠٠٧ از چندین دانشگاه آمریکا بورس تحصیلی گرفتم. من فلوریدا را برای تحصیل انتخاب کردم و در آگوست ٢٠٠٧ وارد دانشگاه شدم. 
متاسفانه ٤ ماه بعد از اقامتم در آمریکا در نوامبر ٢٠٠٧ بیمار شدم و پزشکان بیماریم را یک بیماری نادر خونی تشخیص دادند. این بیماری بتدریج باعث نارسایی مغز استخوانم شده است.با وجود تاثیرات شدید و عوارض ناشناخته و تحمل ناپذیر این بیماری من به تحصیل، تدریس و تحقیق دانشگاه ادامه دادم تا بورس و بیمه ام را حفظ کنم. پزشکان تمام تلاش خود را انجام داده اند ولی نتیجه ای حاصل نشده است و من هر روز با عوارض مختلف این بیماری دست به گریبانم.در حالی که من بسیار به حضور و حمایت والدینم نیازمندم، آنها هنوز موفق به گرفتن ویزا نشده اند. من یک دختر 26 ساله در یک کشور غریب 2 سال به تنهایی با این بیماری غریب و لاعلاج جنگیده ام. دور بودن از خانواده و بستری شدن در بیمارستان که دیگر زندگی روزانه من شده است، من را از نظر جسمی و روحی از پای در آورده است.
در اکتبر ٢٠٠٩ با دردی شدید وارد بخش اورژانس بیمارستان شدم، هر چند این اولین بار نبوده که من در شرایط اورژانس بوده ام، اما این بار طاقت فرساترین تجربه من بوده است. اکنون 2 ماه است که من به طور مداوم در ICU بستری می شوم. تیم پزشکی من به این نتیجه رسیده است که تنها راه نجات من پیوند مغز استخوان است.من بانکهای بسیاری را برای مغز استخوان جستجو کرده ام اما نتیجه مایوس کننده بوده است. چون از نظر علمی احتمال پیدا کردن اهدا کننده از میان ایرانیان برای من بیشتر است، چشم امیدم به حمایت شما ست.
برای پیدا کردن اهدا کننده مناسب نیاز به تست DNA است. این تست بسیار ساده بوده و از طریق آزمایش روی بزاق دهان قابل انجام است که خود نیز می توانید به راحتی این نمونه را تهیه کنید که هزینه ای هم در بر ندارد. سازمان PACI که خدماتی برای بیماران ایرانی سرطانی مقیم آمریکا ارایه می دهد، این امکان را فراهم کرده که شما بتوانید این تست را تا پایان ماه ژانویه 2010 به طور مجانی انجام دهید.
می دانم که زمان محدود است ولی من به کمک و همیاری شما امیدوارم.
اگر شما به عنوان اهدا کننده مناسب تشخیص داده شدید پیوند مغز استخوان انجام می شود. ولی این پیوند نیازی به عمل جراحی ندارد. آنچه نیاز است فقط مقداری از خون شما است. پزشکان سلول های بنیادی از خون شما را به من تزریق می کنند. ماههای اخیر، این بیماری من را به وضعیت نا امید کننده ای رسانده است، نمی دانم چه مدت زنده خواهم بود ولی این را می دانم که تنها چیزی که می تواند مرا زنده نگه دارد پیوند مغز استخوان است. من به کمک شما چشم امید دوخته ام و فکر اینکه چنین ایرانیان مهربانی در اطراف من حضور دارند مرا به آینده و زندگی ام امیدوار می کند. من واقعاً به کمک و همیاری شما برای یافتن اهدا کننده مناسب نیاز دارم.
یک نجات دهنده باشید.
با احترام
مونا زارعی
vaghean narahat konandast,in bacheha vaghean sarmaie melli o maie eftekhare ma hastan.chera????????????????
پاسخحذفمن داشنجوی صنعتی شریف ورودی 80 بودم. من صنایع بودم و این خانم ورودی برق 80 بود. الان هم چند تا از دوستام در فلوریدا تحصیل می کنند. متاسفانه این قضیه واقعیت داره.
پاسخحذفمن دانشجوی دانشگاه شریف رشته صنایع ورودی 80 بودم. این خانم ورودی 80 برق بود. الان هم چند تا از دوستام در فلوریدا تحصیل می کنند. متاسفانه این قضیه واقعیت داره.
پاسخحذفبا سلام
پاسخحذفامیدوارم که حال ایشان هرچه سریعتر خوب شود.
یک نکته آیا اینکه ایشان در حال حاضر دکتری می خوانند در آمریکا و اینکه در دانشگاه شریف تحصیل می کرده اند مهم هست که گفته شود یا خیر؟
اجازه بدهید نظر شخصی ام را بیان کنم هرچند که می دانم برداشت درستی از آن نخواهد شد. به شخصه آرزوی سلامتی مونا زارعی را به عنوان یک انسان (یه یک ایرانی نه یک دختر تنها در غربت و نه یک فارغ التحصیل ) دارم. یک انسان و فقط یک انسان دردمند.
حال چند نکته : مونای عزیز آن روزی که شما به لطف پدر که در دانشگاه کارمند است و دوستی ایشان با دکتر رنجبر به رغم عدم قبولی در رشته برق شریف وارد دانشگاه شدید باز هم انسان دوستی را و تضییع حق بقیه جوانان هم سن خود را که به خاطر شما و امثال شما از راهیابی به دانشگاه بازماندند مهم می دانستید؟
2- شما که به کشور غریب می رفتید و خود من شاهد تقلای بسیار شما برای گرفتن بورس برای آمریکا رفتن بودم چرا درد غریبی را به سر دیگران می کوبید ؟ اگر کشور و پدر مادرتان را اینهمه دوست می دارید خب نزد آنها می ماندید. نمی شود که ساندویچ دکترای آمریکا خورد و آروغ وطن پرستی زد.
باز هم برای شما آرزوی سلامتی دارم.
salam,man daneshjo pezeshki hastam va maylam test DNA anjam daham ta age khoda khast betonam komaki konam.nemidonam koja moraje konam?,
پاسخحذف