سن کودکی تا بزرگسالی خورده اند، پفک نمکی یا "چیز دودلز" نامی که "موری یوهایی"
خالق آن بر رویش نهاد.
موری یوهایی که فرزند یک زوج مهاجر ترک بود در اواخر دهه 1950 میلادی اولین کارخانه پفک نمکی یا "چیز دودلز" را در محله برونکس نیویورک احداث نمود.
محصول او به چنان محبوبیتی دست یافت که کمپانی غول پیکر تولید تنقلات "بوردن" در آمریکا در سال 1965 کارخانه سازنده "چیز دودلز" موری یوهایی را از صاحبش خریداری کرد.
پفک نمکی طبیعی عمدتاً با طعم پنیر در بازار عرضه می گردد. بلغور ذرت و آب در داخل دستگاهی به نام اکسترودر پف کرده و پس از عبور ازخشک کن روی آن با مخلوطی از روغن گیاهی ، پودر پنیر و یا سایر طعم دهنده های مناسب ، رنگ مجاز خوراکی و نمک پوشش داده می شود. گاها مواد شیمیایی نیز به آن اضافه می گردد که برای سلامتی کودکان ضرر دارد.
"چیز دودلز" در اواخر دهه 1960 به ایران آمد. در اوایل دهه 1970 میلادی با شکوفایی انفجار آمیز اقتصاد ایران که سرمایه گزاران خارجی و داخلی را تشویق به سرمایه گذاری در کشور کرده بود تولید "چیز دودلز" نیز به خیل عظیم محصولات تولیدی کارخانه های تازه تاسیس در ایران اضافه و نام "پفک
نمکی" از سوی شرکت "مینو" بر روی آن نهاده شد. پاکت نایلنی قرمز رنگی که پفک نمکیهای میگو مانند ترد در آن در انتظار خورده شدن نشسته بودند بخشی از خاطرات کودکی بسیاری از ایرانیان را نیز تشکیل می دهد.
kheili jaleb bud man hamishe donbale sar manshae in pofak balae khanemansuz ke vaghean khoshmazast budam,ettelaate kheili jalebi bud.thx
پاسخحذفسلام آریا جوووووووووووووووون
پاسخحذفمن و الناز باهم رفتیم سینما و فیلم پسر آدم و دختر حوا رو دیدیم...
خیلی مزخرف بود.
2 ساعت تو سینما بودیم.
ماجرای 2 تا وکیل بود که دفترشون پیش هم بود و مرتب حال همدیگه رو می گرفتن...
کلا خنده دار نبود...
یه وقت نری ببینی ها !!!!
راستی این مطلب درباره ی پفکی که گذاشتی جالب بود.
فعلا....