همیشه سعی می کنم معلم اول دبستانم رو فراموش نکنم چون واقعا یکی از شکل دهندگان واقعی شخصیت ما همان معلمین کلاس اول هستند,شاید سر و کله زدن با یک سری بچه شش و هفت ساله که عادت به نشستن در یک جا ندارند و تا آن لحظه بیشتر وقتشان به بازی گذشته چیزی فرا تر از سخت باشد
اینجا مکانی برای تشکر است ,تشکر از معلمین کلاس اول مان شما هم اگر به یاد دارید به سوال زیر پاسخ دهید:
1:مدرک تحصیلی شما در حال حاضر(پاسخ اختیاری)
2:نام مدرسه محل تحصیل(پاسخ اختیاری)
3:نام معلم کلاس اول
4:نقش معلم کلاس اول در زندگی شما
5:میزان علاقه شما به او (از 1 تا 100)(پاسخ اختیاری)
ممنونم که شرکت می کنید.
سلام
پاسخحذفجوابتون رو خوندم و ممنون.
من که هیچ وقت معلم کلاس اولم رو فراموش نمیکنم چون علاوه بر اینکه معلم کلاس اولم بود معلم زندگیم هم هست،آخه معلمم مامانم بود....
با"سکوت" آپم،خوشحال میشم نظرتون رو بدونم.
سلام بله معلم کلاس اولمو یادمه خوشبختانه معلم بی آزاری بود اما تا ثیر خاصی تو زندگی نداشت!!
پاسخحذفsalam
پاسخحذف1:licance
2:rasht
3:khanum irvani
4:beseza bood
5:80
salam moaleme classe avalam o hichvaght faramush nemikonam ,northe aziz e khorde kam lotfie ke begi moalemam bi azar bud be nazaram kamelam ghadr nashenasanast.moalema vaghean por dardesartarin o sakhtarin d=shoghl o daran o hichvaght kasi ke ashegh nabashe nemitne moalem bashe.unma moalleme clase aval ke vaghean zahmat kesh o asheghe.man ke vaghean madiune tak take moalemam hastam az avale dabestan ta sale akhaare daneshgam
پاسخحذفsalam,class aval 100 darsad tasir dare khanum nurth bi ensafe ke mige tasir nadashte!
پاسخحذفسلام به نظرم معلم بچه های کلاس اول بودن یکی از سختترین کاراست و من همیشه مدیون معلم کلاس اولمم
پاسخحذف1. دانشجوی مهندسی کامپیوتر
پاسخحذف2.----
3.خانم پیشرویان
4.الفبای زندگی رو به یاد داد. تا آخر عمرم مدیونشم
5. 100
پارسال بود که شنیدم سرطان گرفته و بعد خبر فوتش. ای کاش بود و موفقیت دانش آموزهاش رو میدید
لیثانث ادبیات فرانصه
پاسخحذفاسم دبسظانمو به خاتر ندارم
من هم مثل یکی دیگه از کامنت گزاراتون معلم کلاص اولم مامانم بود سال اول رو جهشی خوندم و با داداشم رفطیم کلاص دوم خوب معلومه که دیگه باید معلممو سد و بیستا دوصت داشطه باشم مکه نه
من توی فرانسه رندگی میکنم اینجا الان ساعت چهار صبحه که میشه شش و نیم ایران اتفاقی چشمم به اون نقاشی توی وبلاگتون افتاد و منو یاد قدیما اندافت و متاثرم کرد
موفق باشی. متاسفانه هر چی سعی کردم آدرس اینترنتی ثبت نشد مهشید